İKİNCİ MUTLULUĞUMUZ

Hiç lepistes cinsi balığım olmamıştı şimdiye kadar. Genelde japon ve melek çeşitleri büyütmüştüm hep. Uzun zaman oldu 4 tane lepistes balık hediye gelmişti bana ve geçen ay bir tanesinin karnının büyüdüğünü hissettim. Hemen gidip araştırdım ve o annemize uygun bir yavruluk aldım. Zaman geçmek bilmiyorudu birtürlü, hem o küçük kutunun içinde anneciğimiz sıkılıyor diye üzülüyor hemde merakla yavrularımızı bekliyorduk. Bir gün uyandığımızda ailemize 15 tane minik katıldıgını görünce dünyalar bizim olmuştu. Bu ilk mutluluğumuzdu, ne yapmak gerekiyordu, onlara nasıl bakmak gerekiyordu hiçbirşey bilmiyor ve inanılmaz heyecan yaşıyorduk. Yavruluktan annemizi çıkardık ve biz ona sevinirken başka bir acı yaşadık. Yavrulardan birinin üç tane gözü vardı ve minicik beden için bu çok ağır bir yüktü, yüzemiyordu. İki üç gün sonra onu kaybettik :(

Dün gece ikinci mutluluğumuzu yaşadık. Büyük balıklarla aynı ortamda yaşayabilecek, kendilerini savunabilecek büyüklüğe geldiklerini düşündük ve onları büyük akvaryumun içine bıraktık. Ve yukarıdaki fotograf ise ilk kez büyük akvaryumda yüzerek yukarı çıkıp yemek yemeleri.

Bu da Şukufe. Bana hiçbir heyecan yaşatmıyor belki ama o benim canım. 6 senedir birlikteyiz onunla. Hep elimden yem yer. Bazen hiç ilgilenemediğim zamanlar oldu, bazende başımın üstünde tuttuğum zamanlar. Ama biliyorum ki o herzaman benimle.













Eskiden bizim için çok değerli kedimiz ve köpeğimiz vardı (farklı zamanlarda) Çok alışmıştık ve onları kaybedince büyük acı yaşadık. Sırf o acılara dayanmak çok zor oldugu için birdaha o tür hayvanlar istemiyor annem. İnşallah şuanki minikleri kaybetmem, benim için farketmiyo ben aynı acıyı her hayvan için yaşıyorum çünkü.